Ahmed (43)

Wat drijft jou? Mensen in nood helpen. Die wens heb ik altijd al gehad. Ik ben geboren in Marokko en ging naar school in Tanger, een stad aan de Straat van Gibraltar. Daar heb ik 3 jaar als strandwacht gewerkt. Een bijzondere ervaring; mensen redden uit de zee. En het paste heel goed bij me, ik wil graag iets betekenen voor de maatschappij. Al in 1 minuut kan je voor jaren verschil maken in iemands leven. Ook in het leven van dieren, trouwens. Thuis heb ik 4 katers dus ook een kat uit een boom helpen, doe ik graag.  

Hoe verliep je loopbaan na het werk als strandwacht? Ik kwam naar Nederland om bij familie in Brabant te wonen. Daarna woonde ik een poos in Antwerpen en keerde ik terug naar Nederland toen ik ging trouwen. Ik heb veel verschillende werkervaringen opgedaan. Als vrachtwagenchauffeur, in een restaurant, in de scheepvaart. En als brandwacht.  

Hoe kwam je bij S2N terecht? Ik reed vaak langs de kazerne. Op een dag zag ik het staan: we zoeken collega’s. Hier had ik altijd al kriebels voor gehad, natuurlijk. Door mijn Marokkaanse achtergrond twijfelde ik of ze mij wel wilden aannemen. Ik was bang om afgewezen te worden. Maar ik zat er helemaal naast. Toen ik binnenstapte, werd ik heel goed ontvangen en moedigden ze mij aan om een sollicitatiebrief te schrijven. Het gevoel was meteen goed.  

Waarom zit je goed bij S2N? Door mijn werk bij S2N ben ik op locaties gekomen waarover ik niet eens durfde te dromen. Ik ben tot in het hart van bijzondere bedrijven geweest, dat is speciaal. Als brandweerman kom je verder binnen dan sommige mensen die er werken. En werkervaring op chemische fabrieken of met treinwagons die gevaarlijke stoffen vervoeren, staat goed op mijn cv. De aanbiedingen die ik van andere partijen heb gekregen, heb ik afgewezen om dit soort bijzondere ervaringen bij S2N. Ook het contact met ons als werknemers is goed, dat vind ik belangrijk. Wanneer ik lang niet gebeld heb, bellen ze mij: hoe gaat het met je? Heb je iets nodig? Ja, ik ben alleen maar positief.  

Wat zijn je taken? Dat ligt aan de klus. Momenteel werk ik op een rangeerterrein en draai ik 24-uurs diensten met steeds 3 vrije dagen ertussen. In die vrije dagen werk ik vaak nog een dag op het trainingscentrum of doe ik een andere klus. Op het trainingscentrum werk ik als veiligheidsfunctionaris samen met instructeurs die brandweermannen trainen. Ook nieuwe brandweermannen komen hier een tijdje werken. Ik vul mijn rugzak op deze manier met ervaringen door te werken en oefenen tegelijk. Ik verzorg de veiligheid, geef aanwijzingen en grijp in als het misgaat tijdens een oefening. Er wordt getraind op verschillende situaties, bijvoorbeeld ook maritieme voor als je op een schip gaat werken.  

Wat doe je bij het rangeerterrein als er een melding binnenkomt? Het alarm gaat vaak af, bijvoorbeeld voor een druppellekkage. En soms is er een grote lekkage. Het gevaar hangt af van de stof, maar het protocol moet altijd gevolgd worden. Zelfs bij het kleinste druppeltje. Er komen veel gevaarlijke stoffen op dit terrein dus we moeten altijd snel ingrijpen, anders kunnen de gevolgen rampzalig zijn.  

En wat doe je als er geen uitruk is? Er is op de kazerne altijd wat te doen. Je begint met de overdracht van de vorige dienst: wat kunnen we verwachten? We wisselen de auto’s en controleren het materiaal. Ligt alles op zijn plaats, is het compleet, werkt de apparatuur, werken de communicatiemiddelen? Ook de pakken en beschermingsmiddelen lopen we na. We ruimen op, maken schoon, sporten en eten samen. En we hebben veel oefeningen. Dan zitten we voor een groot scherm en zien we verschillende situaties die we bespreken. Wat moeten we doen om de problemen te verhelpen? We hebben ook veel praktijkoefeningen. Buiten staan oefenwagons waarin scenario’s realistisch nagebootst worden. Bijvoorbeeld lekkages of een brand.  

Welke mooie momenten heb je meegemaakt? Een goede uitruk is altijd een mooi moment. Iemand uit gevaar weghalen, iemand waarschuwen voor gevaar, mensen helpen. Dat geeft voldoening. Maar als ik alleen een melding van een lekkage heb gehad, is dat ook goed. De mooie momenten zitten ook in het contact met mijn collega’s. Samen doen waarvoor we geleerd hebben. We zijn een team en kunnen elkaar vertrouwen met ons leven. Dat creëert een band. Mijn collega’s zijn heel belangrijk voor mij. We maken veel mee, intensieve gebeurtenissen met vuur en dichte rook. Ik hoef maar op een knop te drukken en ze komen allemaal, van alle kanten. Een keer viel mijn auto stil op weg naar huis en er stopten wel 4 collega’s om te helpen. Dat is echt voor elkaar zorgen.